Weekendje weg

19 februari 2019 - Ladrilleros, Colombia

Het was weer eens tijd om de drukke stad te ontvluchten en richting de kust te gaan. Vrijdag om 8 uur zat ik in de Uber richting het busstation om vanuit daar een bus te pakken naar Buenaventura. Kosten $25.000 (€7,-) voor een rit van zo'n 2,5/3 uur soms iets meer vanwege het verkeer. Helaas was ik zo stom om mijn reistabletjes mee te nemen en zodra we Cali uit zijn en beginnen aan de bochtige bergwegen, ben ik al misselijk. Ik heb gelukkig een klein plastic tasje bij me waarin ik bananen en wat nootjes in had gestopt, en dat dient dus nu als mijn kotszakje in geval van nood. We stoppen een aantal keer, voor verschillende redenen, en telkens als we gestopt zijn, voel ik me meteen beter. Maar als het busje dan na 5 minuten weer zijn weg gaat, voel ik het weer opkomen. Als we bijna in Buenaventura zijn, moet ik toch helaas gebruik maken van mijn zakje, maar eigenlijk voel ik me meteen een stuk beter. Misschien de volgende keer maar gewoon wat eerder eraan toe(over)geven. 

Ik ben aangekomen bij het busstation en wordt meteen gevraagd of ik de boot wil hebben. Geef me even een minuutje om weer op aarde te komen, jongen. Na een minuut of twee wat frisse (stads)lucht loop ik met hem mee en koop een kaartje voor de boot. $70.000 heen en terug (€19,79). De jongen loopt met me mee naar de haven en daar mag ik nog een uurtje wachten, de volgende boot gaat om 13 uur. In het laagseizoen zijn er op drie tijden transporten: 8 uur, 13 uur en 16 uur. In het hoogseizoen vier tijden, ook nog een extra om 12 uur óf als ze de boot vol krijgen. Na een uur wachten mogen we richting de boot. Normaal gesproken kan ik ook niet super goed tegen bootritjes, maar de laatste tijd gaat dat beter dan de bus. Zolang de boot maar open is en mijn gezicht lekker in de wind, en hij niet te lang stil gaat liggen. Na een uurtje komt de boot aan en heb ik gelukkig nergens last van gekregen, behalve dan dat ik snak naar een bakkie koffie en een lunch. Mijn vriend staat me al op te wachten en we gaan vanaf Juanchaco met een motortaxi naar Ladrilleros. Daar aangekomen, wordt er een lekker bakkie koffie voor me gezet en een lunch geprepareerd: rijst, met lentejas (lees lentegas, soort van groene bonen) en een visje die hij de dag van te voren zelf heeft gevangen. Heerlijk!
Na de lunch gaan we richting het strand. De laatste keer dat ik hier was, was het een druk weekend, net na het nieuwe jaar. Nu is het bijna uitgestorven op het strand. Zo is het er dus normaal gesproken. We lopen een heel stuk richting La Barra, het volgende kleine plaatsje met een groot strand. In het plaatsje kopen we twee biertjes en wachten op de zonsondergang. Helaas valt die een beetje tegen, en dus lopen we in het donker terug over het strand. We kopen wat viche (lees biche) de plaatselijke likeur. Voor mij lijkt het een beetje op schrobbelear. En gaan dan weer richting strand om een kampvuurtje te maken. We praten wat en dan begint het te regenen. Wat jammer, was net zo fijn bij het vuurtje, maar we vertrekken dan toch maar richting huis. 

Tijdens het ontbijt worden we vergezeld door kolibri's, eekhoorntjes en ja ook een heleboel muggen. Het leven dichtbij de jungle. 
Het plan van de volgende dat is het huren van een kajak om richting de eilandjes die voor de kust liggen te varen. We nemen een motortaxi waar we met z'n tweeën (met de bestuurder drie) opgaan. om richting Juanchaco te gaan. Nu merk je pas echt dat het laagseizoen is, want er is geen kajak te verkrijgen. En dus moeten we de plannen wijzigen. We lopen een stuk richting Ladrilleros en dan komt er een karretje langs waar we mee mee kunnen. Na de lunch gaan we richting de mangroves. Nemen een bootje en varen richting het natuurlijke zwembad. Wij zijn niet de enige, maar ik ben wel de enige met een privé gids. Wat een prachtige plek is dit! Heerlijk groen, helder water, klein watervalletje, krabben en visjes in het water. Na een tijdje is het tijd om te vertrekken, anders kunnen we niet meer varen vanwege het zakken van het water. Dus lopen we terug naar de kano en zetten richting naar waar we vandaan kwamen. We hebben nog geluk dat we niet werden besprongen door een...... slang (!) aan onze linkerkant. Die toch wel enigszins in een aanvalshouding zat en redelijk gevaarlijk is.  
We hebben deze avond geluk met een mooie zonsondergang op het strand. Blijft toch een van mijn favoriete dingen om te zien. 
Die avond komt het zoontje bij ons verblijven. Hij is duidelijk moe van het spelen de hele dag, want er is geen land met hem te bezeilen, bijna 4 jaar oud. Maar als ie eenmaal in slaap is gevallen, hebben we er geen kind meer aan. 

Op zondag ontbijten we met z'n drieën en dan gaat zoontjelief richting neefjes en nichtjes om te spelen. Wij gaan naar het strand en hebben een relaxte dag. Ik weet niet wat er daar in de lucht zit, maar ik kan de hele dag slapen en eten. En dat is dan ook wat ik doe. Helaas valt er weer regen vandaag, maar zodra de zon tevoorschijn komt is het meteen warm. Dus ik ben me óf aan het insmeren met zonnebrand óf met Offspray tegen de muggen. Tegen de avond gaan we het zoontje weer ophalen en eten we gezamenlijk wat voordat ie gaan slapen. De volgende dag is zijn verjaardag en dat wordt gevierd met ballonnen, een zelfgemaakte taart op een zelfgemaakte buitenoven en een kaarsje. Het mannetje is blij. En dan is het voor mij weer tijd om te vertrekken, Ik ga richting Juanchaco om daar de boot te nemen. De regen komt met bakken uit de hemel en ik zie de mensen om me heen plastic tassen kopen om hun bagage in te stoppen. Ik hoop nog dat het droog wordt tegen de tijd dat we gaan. En ja hoor, zodra we gaan is het droog, beter konden we het niet hebben, aangezien de boot open is en dan wordt je toch wel aardig nat kan ik je vertellen. Ik loop nog even langs de supermarkt om wat snacks te halen en reistabletjes en dan ga ik richting de busterminal. Gelukkig weet ik altijd goed de weg te onthouden en loop dus in 1 keer goed. Daar koop ik weer een kaartje voor $25.000 en de busrit kan beginnen. Ik spaar geld uit door me dichtbij mijn wijk af te laten zetten en deze keer ben ik niet ziek geworden, maar toch wel blij dat ik de bus weer uit kan. 

Foto’s

1 Reactie

  1. Jeanne:
    19 februari 2019
    Wel een heel avontuurlijk weekend weer.
    Jammer dat je nog steeds last hebt van wagenziekte. Maar je bent een stoere meid die daarover niet loopt te zeuren.
    In al je tassen maar wat tabletten doen zodat je ze altijd bij je hebt.
    Groetjes mam.