Een weekend op de finca

Het is vrijdagavond en Colombia moet spelen in de Copa America. Dus gehuld in het gele shirt van Colombia, vertrekken Evelyn en ik naar het huis van Gian. Gian is inmiddels naar Frankrijk vertrokken, maar zijn familie verwelkomt ons hartelijk om het partijtje voetbal met hen en wat vrienden te kijken. Eerst nog even naar de drankwinkel voor wat biertjes en dan naar het huis. De banken zijn omgedraaid, er is een grotere televisie, kortom we zijn er klaar voor. Helaas verliest Colombia tegen Chili met penalty's en ze liggen dus uit de competitie. Maar dat mag de pret niet drukken, we drinken nog een biertje en een shotje aguardiente. En dan nodigt de vader van Gian ons uit om naar de finca te komen de volgende dag. De finca (buitenhuis/boerderij) ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van Cali in de bergen van Pavas en we zijn er al een keer eerder geweest voor 1 nachtje. Dit weekend is er in het dorpje een festival aan de gang, dus dat kunnen we dan ook mooi meepakken, evenals de verjaardag van de broer van Gian. 

De volgende dag stappen we dus in de auto en vertrekken we richting Pavas. Onderweg horen we dat er al tweeënhalf uur geen licht is, dus wellicht is er geen festival. Wanneer we het dorpje bereiken, is het nog steeds donker en we vertrekken richting de finca. Onderweg gaat het licht weer aan en kan het festival weer verder gaan. We installeren onze tassen in het huisje en vertrekken dan met de broer en vriendin, de vader en Juan Manuel, Evelyn en ik richting het festival. We hobbelen de weg weer af en parkeren de auto. Het is nu een drukte van belang; cowboys, paarden, motors, scooters, auto's en locals die allemaal op zoek gaan naar een leuke avond.  We vullen eerst onze magen met een papa rellena (papa rejena: gevulde, gefrituurde aardappel met rijst en vlees) en vervolgens gaan we richting de muziek. De band die gaat spelen is zich aan het installeren en wij installeren ons met een biertje en een fles rum. De band begint dan eindelijk te spelen en blijkt erg goed te zijn. De zanger is zelfs ooit lid geweest van Grupo Niche (bekende salsaband uit Cali). De heupjes worden los geschud en we vermaken ons kostelijk. Rond een uurtje of 2 besluiten we weer richting de finca te gaan.

De zondag is het rustig opstaan, een ontbijtje (arepa en scrambled eggs) dat wordt verzorgd door de moeder en dan wordt alles in gereedheid gebracht voor de bezoekers die komen en ook blijven slapen. Er worden twee tenten opgezet, er worden ballonnen en slingers opgehangen voor de jarige job. We spelen wat domino (erg populair hier) en parques (een soort van Mens-erger-je-niet) met de tante en het nichtje. Aan het einde van de middag besluiten we om nog een keertje naar het dorpje te gaan, maar werkt de auto helaas niet mee. Er wordt gedacht dat de accu leeg is, dus een buurman wordt om hulp gevraagd. Maar uiteindelijk bleek het de accu niet te zijn. Evelyn, Juan Manuel en ik besluiten om dan maar te lopen naar het dorpje. Goed voor de beweging. In het dorpje is het nog steeds erg druk en er zijn nu dansshows aan de gang. We blijven echter niet te lang, aangezien er nog een asado (bbq) wordt gehouden op het feestje. Terug gekomen op de finca zijn er al wat gasten gearriveerd en wordt er rijkelijk rum geschonken. Hier in Colombia gaat een bbq net even wat anders. Al het vlees dat ze hebben, wordt in één keer gebakken en dan uiteindelijk krijg je drie stukken vlees op je bord met een gekookte aardappel, guacamole en een typisch sausje. Niet echt zoals wij het in Nederland gewend zijn dus, maar wel erg lekker. Na het eten gaan de stoelen aan de kant en kan er gedanst worden. Rond een uurtje of drie besluit ik de tent in te duiken en slaap heerlijk. 

Op maandagochtend is het nog steeds druk op de finca, doordat er aardig wat mensen zijn blijven slapen. Een klein stukje verwijderd van het huisje, heeft Gian zijn oude paletbed omgetoverd tot vier stoelen en een tafel en vertoeven we daar een tijdje, afgezonderd van de drukte en de nieuwe alcohol die genuttigd wordt. Daar is het mij nog wat te vroeg voor en na twee avonden drinken, hoef ik niet per sé nog meer te drinken. Rond de middag vertrekken de meesten weer en het idee was dat ook wij zouden gaan, Maar de auto doet het nog steeds niet, dus besluiten we nog een nachtje te blijven en de volgende dag een monteur te bellen voor de auto en dan richting Cali te gaan. En eigenlijk is het wel heel erg lekker daar op de finca, ver weg van de hitte in Cali en de uitlaatgassen. En dus wordt er weer domino gespeeld, ik wordt er dan ook steeds beter in en parques. Vanwege de kou (ongeveer 18 graden haha)  en het feit dat je uiteindelijk wel uitgespeeld bent, gaan we vroeg naar bed. 

De volgende dag wordt de hulp ingeschakeld van een monteur voor de auto. Helaas gaat het op z'n Colombiaans en komt de man pas rond een uur of 2 opdagen. En dan blijkt dat hij het probleem niet kan verhelpen. Helaas gaat dat ook op z'n Colombiaans, door dit niet eerlijk te zeggen, maar net te doen of ie er verstand van heeft om uiteindelijk te zeggen dat hij een onderdeel gaat halen en nooit meer terug komt. Het is dan ook wel een oude auto, maar het is geen schande om te zeggen dat je het niet kunt. Dus rond 18 uur vertrekken we dan met een privé transport richting Cali. Wat was het heerlijk om een paar dagen weg te zijn, tussen het groen.

En om dan al het eten en de alcohol te verbranden zijn we vandaag om 5 uur opgestaan om om half zes richting de Tres Cruses (drie kruizen) te gaan. Dit is een berg met drie kruizen er bovenop in Cali. Het is zowel wandelen als klimmen, want sommige stukken zijn erg steil. Er staan niet alleen drie kruizen bovenop de berg, maar er is ook een buitengym waar dan ook goed gebruik van gemaakt wordt door de locals en door ons. Een heerlijk sinaasappelsapje voordat we weer aan de afdaling beginnen. Een goed begin van de dag!