Sucre en Samaipata

Na de kou in Uyuni ben ik in Sucre. De witte stad. Overdag schijnt heerlijk de zon maar in de nacht is het nog wel fris. De eerste twee dagen dat ik er ben, merk ik dat ik me niet helemaal fit voel, waarschijnlijk door de kou en dat dit hostel niet de gezelligste is om nieuwe mensen te ontmoeten. Veel Fransen en veel koppeltjes of vrienden die al samen reizen. Maar dan op woensdag, nadat ik dinsdag heel erg rustig aan heb gedaan en me vermaakt heb met Netflix, leer ik Wiene kennen. Een meisje uit België dat ook alleen reist. Ze vraagt me bij het ontbijt of ik zin heb om in de avond naar de salsales te gaan, en aangezien ik toch al van plan was om daar naar toe te gaan, zijn we samen gegaan en hebben we ook overdag samen wat tijd doorgebracht met door de stad te slenteren. In de avond gaan we naar het andere hostel met bar waar de les wordt gegeven en even lijkt het erop dat we maar met zijn tweeën zijn, maar uiteindelijk staat dan toch bijna het hele zaaltje vol. Voor mij was het een erg saai klasje aangezien ik niets nieuws heb geleerd, maar toch wel fijn om even aan het dansen te zijn. Aan het einde nog een dansje met de leraar gemaakt, die naar mijn idee niet gewend is om met iemand te dansen, maar goed was wel even leuk. En ook op die avond een jongen uit Cali leren kennen, die niet echt de dansskills had van een Caleño, maar was leuk om mee te dansen. Hij nodigt ons uit naar een andere bar waar alleen maar salsa wordt gedanst. In mijn hoofd heb ik meteen zoiets a la La Topa in Cali, maar als we uiteindelijk met zijn vieren vertrekken (ook nog een jongen uit Ecuador gaat mee) komen we aan in een heel klein barretje met stoeltjes en ja, salsa muziek. Maar totaal iets anders dan we verwacht hadden. Maar toch wel even leuk om even te dansen en uiteindelijk hebben Andres, de jongen uit Cali en de Cubaanse eigenaar ons netjes naar huis gebracht.

De volgende dag doen we het rustig aan en zoeken we wat informatie op over Samaipata, waarschijnlijk de volgende stop voor ons. In de avond gaan we bij de Italiaan eten en daarna kijken bij de andere bar die ons is aangeraden. Daar zien we Andres weer met dit keer een andere vriend bij hem, een jongen uit Kameroen. Hij blijkt voor het voetbalelftal in Sucre te spelen en gaat normaal niet veel op stap. Maar uiteindelijk hebben we met zn vieren een erg leuke avond en lekker veel gedanst. 

De volgende dag moeten we bijna de hele dag wachten op de nachtbus richting Santa Cruz die ons (hopelijk) afzet in Samaipata. Als we uiteindelijk niet geheel stipt vertrekken met de bus, delen we het nog een keer mee aan de chauffeur die ons een beetje vreemd aankijkt. Dus het is maar goed dat we het nog maar een keer gezegd hadden. Midden in de nacht worden we afgezet en dan moeten we nog een heel stuk lopen in het donker. Bergop en in het eerste stukje achternagezeten door een blaffende hond vinden we uiteindelijk het hostel. Ik ben toch blij dat we dit met zn tweeën hebben gedaan en niet helemaal alleen. Het hostel is van Nederlandse eigenaar en ligt mooi op de berg met uitzicht over het stadje. Het doet aan als een huis, meer dan een hostel. Die dag gaan we naar El Fuerte, een historische plek waar men nog steeds niet zeker van weet waar het voor diende. Het lijkt een beetje op een slang gevormd in een rots met verschillende tekens en uitkappingen in het gesteente. 

De volgende dag gaan we een trek maken in de bergen. Onze Italiaanse gids ontvangt ons in zijn huis met een glaasje maté en dan gaan we aan de trek beginnen. We zijn met zijn vijven en hij kiest er voor om de avontuurlijke route te nemen. Het uitzicht over de bergen is prachtig en de wind maakt het soms een beetje moeilijk. Maar we komen boven aan de berg, waar het nog mooier is. Dan lopen we verder naar de 'tafelberg' een stuk berg dat plat is en waar we gaan lunchen. Het doet een beetje aan als de Sound of Music, zo op de bergtoppen te lopen. Na de lunch gaan we weer verder en hij kiest weer de avontuurlijke route naar beneden. Eigenlijk is het wel heel erg lachwekkend, want we gaan namelijk meer glijdend dan lopend naar beneden. En als we dan dat stuk achter ons hebben gelaten is het nog een stuk door het bus en dan zijn we weer bij zijn huis na een hike van zo'n 4,5 uur.