Dos Mangas, Montañita Ecuador

De laatste donderdag van mijn verblijf ga ik met Victor naar Dos Mangas. Een natuurgebied dichtbij Montañita. Het grappige is dat ik de dag ervoor eindelijk weer in de zon op het strand kon liggen en een local me aansprak. En die vertelde mij over Dos Mangas. Niemand eerder had het me verteld. Die avond vroeg Victor of ik op zijn vrije dag mee wilde. Ja natuurlijk, altijd leuk om iets te ondernemen.
We zijn een beetje laat, maar na een ontbijtje en een stop aan de winkel zijn we op weg naar Dos Mangas. Bij aankomst bij dit natuur park wordt er eerst sterk aanbevolen om met een gids te gaan ($25,-). Maar omdat Victor er al vaker is geweest is dat niet nodig. Dan wordt et nog onderhandeld over de prijs en hoeven we niet $6,- per persoon te betalen maar in totaal. En dan gaan we op weg.
Een mooie omgeving, groen met een stromend beekje. Die we over moeten steken, dus natte voeten. Maar aangezien er nog meer komen heeft het geen zin om telkens de schoenen aan en uit te doen. Dus lopen we verder, onderweg veranderd de omgeving, naar wat dichter bebost en een meer jungle gevoel. Maar ook met modder, heel veel modder omdat het de laatste dagen zoveel heeft geregend. En dat maakt het avontuur compleet.soms zakken we tot halverwege de kuit in de modder en is het moeilijk om er uit te komen zonder je schoen te verliezen. Sommige stukken zijn beter en als we op een gegeven moment op een open plek komen kunnen we de hele omgeving zien inclusief de zee. Wauw! Maar dit is niet het einde en we lopen verder, zakken in de modder, en zien een hele groep apen. Super om te zien en ze zijn erg dichtbij. Naar mate we dichterbij komen, wordt het wat stiller en zijn er touwen bevestigd om het wat makkelijker te maken. En dan komen we aan bij de natuurlijke swimmingholes en kleine watervalletjes. Heel erg mooi! We klimmen naar de laatste en koelen daar af in het ijskoude water. Het is alsof je in een dompelbad gaat zwemmen. Maar aangezien we laat zijn vertrokken hebben we niet heel veel tijd. We willen nog in de eerste gaan zwemmen totdat ik een spin zie, een spin zo groot als mijn hand, of in ieder geval in mijn ogen. Held dat ik ben met spinnen. Victor probeert hem nog dood te maken maar aangezien ie snel is en over water kan lopen ontkomt ie aan zn dood. Maar ik durf natuurlijk niet meer te gaan zwemmen. Dus na een korte break en een banaantje gaan we beginnen aan de weg terug. Dit lijkt makkelijker te gaan. En onderweg zien we ook nog de apen weer, en als we op het uitkijkpunt zijn horen we ze schreeuwen. Wat een machtig geluid komt daar uit.
Als we weer bij de eerste beekjes aankomen kunnen we onze schoenen schoonmaken en dat is nodig, en niet alleen de schoenen maar ook mn benen want de kluns die ik soms ben zorgt ervoor dat ik natuurlijk helemaal onder zit.
Beneden stappen we in een camioneta, een gezamenlijke taxi. En lopen dan via het strand terug naar Montañita. Wat een mooie dag!