Danubio

Het was weer eens tijd om een dagje uit Cali weg te gaan. Deze keer ietsje verder, richting Danubio ten westen van Cali. Het is vroeg opstaan, want om 5u20 in de ochtend moeten we bij La Plaza de las Banderas zijn. Daar staan twee minivans ons op te wachten en als iedereen is gearriveerd kan de rit beginnen. We rijden ongeveer een uurtje totdat we gaan ontbijten, dit doen we in El Cremal. Een klein plaatsje in de bergen, waar het dus ook een stukje frisser is dan in Cali, vooral zo vroeg in de ochtend. We verdelen ons in kleine groepjes, zodat de lokalen allemaal iets aan ons kunnen verdienen. We zitten op het centrale plein waar ook de vlees en groenten markt open is. We lopen een rondje en dan staat onze arepa met een gescrambeld eitje voor onze neus. 

Na het ontbijt is het nog zo'n anderhalf uur in de bus. Onderweg is het er prachtig; bergen, tropische planten, chantadura bomen, papaya bomen, palmbomen, de rivier die langs de weg loopt. Prachtig! Dan gaat de weg over in een onverharde weg en wordt het rijden wat lastiger. De rivier, waar we nu langs rijden, is super helder en is turquoise van kleur. Dat beloofd wat voor waar we naar toe gaan. Eenmaal aangekomen worden de bussen geparkeerd en warmen we ons op voor een kleine wandeling door de natuur. We zijn helaas niet de enigen, aangezien het zondag is en daardoor velen lokalen ook komen genieten van de mooie natuur. We krijgen naast de gidsen van Caliventura, ook een lokale gids mee die ons meeneemt naar de watervallen. We starten onderaan een steile trap en daarna lopen we langs de rivier verder. Om vervolgens de rivier over te steken tot onze knieën ongeveer, dus dat worden natte voeten. De geur van de natuur is overheerlijk, wel wat anders dan de stadsgeur in Cali. We moeten een aantal heuvels op om bij de waterval te komen, maar niet te erg. Het is alleen dat je staat te zweten alsof je de marathon hebt gelopen vanwege de luchtvochtigheid. Bij de volgende rivier oversteek komt het water ietsje hoger, ongeveer tot aan de heupen dus ik berg mijn telefoon veilig op in de waterproof tas van Sophie. We lopen langs rotsen bedekt met mos, wat is de natuur toch prachtig. Dan nog een laatste keer door het water en we zijn bij de waterval La Sirena. Deze keer worden we nat tot onze oksels dus de tassen boven het hoofd. Het water is koud, maar eenmaal erin valt het toch best mee. We verplaatsen ons door het water, klimmen nog wat over de rotsen om vervolgens de waterval te aanschouwen. Wauw, de waterval ligt tussen de rotsen, zodat er eerst een kloof is van ongeveer 50 meter en aan het einde daarvan de waterval. Je kan niet zien waar het water precies vandaan komt aangezien het water van om de hoek vandaan komt (is dit nog enigszins Nederlands?). We proberen onze spullen droog weg te leggen. Er is een soort van randje in de kloof, zo'n 10 meter boven het waterwaar je vanaf kunt springen. Na aandringen besluit ik om mee te zwemmen richting het afspring punt, maar ik weet al dat ik toch niet ga springen. Ook al kan ik zwemmen, ik hou niet zo van dat soort dingen. Dus ik neem plaats op de rots aan de andere kant om te zien hoe de anderen omhoog klimmen en eraf springen. Het ziet er leuk uit, maar toch ga ik het niet doen. Na een tijdje gaan we weer terug naar het beginpunt om te lunchen. Dus weer door het water en berg op en af. 

De lunch bestaat uit soep, vis of kip met rijst, patacones en een salade en agua de panela. Patacones zijn gefrituurde platano bananen; agua de panela is een drankje gemaakt van suikerriet. En dan begint het te regenen en nog harder te regenen. Schijnbaar regent het hier bijna iedere dag op dezelfde tijd. Als de lunch op is en de lucht weer een beetje geklaard gaan we naar de rivier om daar nog wat te zwemmen. De stroming is best pittig dus uitkijken dat we niet in Buenaventura uitkomen als we worden meegesleurd. En dan is het helaas alweer tijd om richting Cali te vertrekken. Weer hobbelen we over de onverharde weg, om vervolgens op de verharde weg achter te komen dat we een lekke band hebben. De timing had niet beter kunnen zijn, want we staan op een super mooi uitzichtpunt en hebben net een pakje drinken met een koekje gekregen. De chauffeur verwisseld de band ion ongeveer 5 minuten, zo snel heb ik het nog nooit gezien, en dan kunnen we weer verder. 

Cali heeft een beetje hetzelfde probleem als de Reeshof, er zijn niet zoveel toegangswegen. Er is waarschijnlijk iets gebeurt want er staat een lange file en dus duurt het even voordat we bij onze drop off zijn. Wat was het toch weer een prachtige dag met een leuke groep mensen, Caleños en extranjeros (de buitenlandse toeristen).