Cocalito

22 april 2019 - Ladrilleros, Colombia

Op donderdag arriveren er 2 jongens en 2 meiden, met wie we de volgende dag gaan vertrekken richting Cocalito, een klein gehucht aan de rivier. Er wonen zo'n 16 families en wij gaan bij één familie 2 nachten slapen. 
Op vrijdagochtend maken we ons klaar en voordat we daadwerkelijk gaan, begint het te regenen. Beetje jammer nu we ongeveer 2 uur moeten varen. Alle bagage gaat in plastic zakken en in de boot onder een zeil. Sommige van ons hebben de poncho aangetrokken en anderen laten zich nat regenen. In de mangrove ligt de boot al klaar en na een kleine onderbreking, kunnen we vertrekken. We varen eerst door de mangrove en gaan richting de zee bij La Barra. Daar komt het water de mangrove binnen en een stukje verder begint de rivier. Die is breed en het groen aan de oever verschilt in vele kleurtinten. Er vliegen vogels over en de regen is nog steeds niet gestopt. We slaan ergens een zij rivier in en komen weer in de mangroves terecht. Het is prachtig groen met hier en daar een gekleurde krab, vogels fluiten in de verte en soms wordt het erg nauw. Wanneer het eb is, zijn er ook stukken bij waar het water helemaal terug zakt en hierdoor het onmogelijk is om er doorheen te varen. Altijd goed voorbereid op weg gaan dus, anders kom je vast te zitten. 
Ik oriënteer me altijd op gebouwen en dingen die ik zie, maar aangezien er hier alleen maar bomen langs de kant staan, is het lastig voor onze gids om de goede vaarroute te vinden. Bordjes hebben ze hier achterwege gelaten en ook zijn er geen duidelijke referentiepunten. Dus we gaan een paar keer verkeerd en dan gaat ook nog eens de motor kapot. Dat wordt dus verder roeien. Gelukkig komen we wel mensen van het dorpje waar we heen gaan door deze oponthoud tegen en kunnen we in ieder geval vragen waar we heen moeten. We proberen de roeiende mannen aan te moedigen en iedereen roeit een stukje. En dan komen we weer een dorpsbewoner tegen die ons kan slepen. Dat is fijn!
Ondertussen zijn we uit de mangroves en op een brede rivier terecht gekomen. We zijn dichtbij de deelstaat El Chocó en horen dat hier heel veel kleine gehuchtjes zijn. 
Als we aan komen varen zie je de houten huisjes al staan. Heel mooi gezicht. We stappen uit en over een glibberige trap klimmen we naar het hoger gelegen land. Het is uiteindelijk gestopt met regenen maar als is glibberig vanwege de rode kleiachtige grond. De familie staat al te wachten. We laden de boot uit en gaan naar het huis, ons verblijf de komende twee nachten. 
Het huis is staat op palen een meter of wat boven de grond. Via een klein houten trapje klim je op een groot platform. Voor hun het leefgedeelte. Er hangt een hangmat in het midden en dat is het. Verder is er een kamer die gebruikt wordt als slaapkamer door de hele familie (vader+moeder en drie kinderen). Daarachter is de keuken. Ze koken hier nog met echt vuur, dus er staat een groot vierkant iets op palen dat dienst doet als gasfornuis. 
Wij zetten de tentjes op en hangen de hangmatten klaar voor de nacht. En dan gaan we eerst wat eten. We gaan een kijkje nemen in het dorpje, dat nog geen 5 minuten kost. De huizen zien er allemaal hetzelfde uit en hebben zonne-energie. Sommige hebben een televisie maar de meerderheid niet. Ieder huis heeft wat bananenplanten of platanos staan en op andere delen hebben ze kassave en fruitbomen. 
Dr mannen gaan vissen en de meiden blijven wat relaxen bij het huis. 
De nacht is prima, het geluid van de jungle en de regen die weer is begonnen, is heerlijk om te luisteren. De tent is verschrikkelijk warm, vooral omdat we er met tweeën in liggen en alsnog hebben we muggen binnen, maar aanzienlijk minder dan buiten. 
De volgende ochtend wordt ik wat beurs wakker en is het zo'n 6 uur. Er doen het rustig  aan en gaan dan op pad om te gaan vissen. We dobberen een beetje rond en vangen maar liefst 1 vis en een krab. 

Dan is het tijd om wat te eten en in de avonduren gaan de meesten mee met de tour; jagen in het donker. Met een bootje over de rivier en afwachten wat je ziet en of je het kan vangen. Ik besluit om niet mee te gaan. 

En dan is de volgende dag aangebroken en is het tijd om naar huis te gaan. De dag begint weer met regen en dus vertrekken we weer in de regen. Maar dat mocht de pret niet drukken. 

Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

2 Reacties

  1. Dorien Huinink:
    25 april 2019
    Wat ontzettend leuk om mee te maken, zo'n andere manier van leven. Prachtig daar in de jungle.Heb je trouwens een nieuw levensgezel?? Dat leuke hondje ??
  2. Mireille van Broekhoven:
    25 april 2019
    Hoi Dorien, is zeker een prachtige omgeving daar. Ik zou wel willen dat ik het hondje mee kon nemen, maar helaas gaat dat niet in mijn huis hier en als ik weer ga reizen is het ook een stuk lastiger. Maar overal waar ik heen ging, ging hij mee. Hopelijk gaat het nu goed met 'm nu dat ik er niet ben.