Barcelona, now what?
29 september 2016 - Barcelona, Spanje
Na een prima vlucht van 1,5 uur ongeveer, met een groep huismoeders tetterend achter me, kom ik aan in Barcelona. Paul komt me ophalen en we nemen de aerobus naar het centrum. Het is een heerlijke zomeravond, een jas is totaal overbodig, heerlijk! Naar mate de bus vordert richting centrum, wordt het steeds drukker op straat. Een stad die leeft. Locals op zoek naar een hapje of een drankje, toeristen met grote rugtassen en camera's rond hun nek, bussen, taxi's en auto's. We stappen uit en lopen door de menigte naar onze airbnb. Het is best nog een eindje lopen, maar na zo'n lange tijd zitten en wachten is wat beweging door de stad best aangenaam.
Als we zijn aangekomen worden we netjes ontvangen door onze host en haar dochtertje. Het appartement is pas vernieuwd en het is nog aardig leeg; ze wonen er nog maar een maandje. De slaapkamer voor ons bevat een stapelbed, wat we eerlijk gezegd niet hadden verwacht, maar ziet er netjes uit. We laten onze spullen achter en gaan op zoek naar wat te eten en drinken. De host heeft nog geen sleutel van de deur beneden, dus met de instructie om gewoon aan te bellen als we thuis komen vertrekken we richting metro. Ook hier veel levendigheid, mensen onderweg naar huis of naar de stad.
We vinden een tapastentje en hebben heerlijk gegeten onder t genot van een biertje. Een paar deuren verder zit een kroeg met live muziek waar we nog wat gaan drinken. Het is er gezellig druk, de muzikanten spelen country muziek en de mensen, veelal locals, zingen mee. Gezellig sfeertje! We drinken wat bier, en als het volgende bandje begint te spelen, moet er toch wel gedanst worden. Salsa, merengue; ik ben blij! De locals zijn erg vriendelijk en dansen, lachen en drinken. Als de muziek stopt, is het al tegen drieën en wordt het tijd om een taxi te zoeken. Deze brengt ons door een slapende stad naar de airbnb, waar we aanbellen, en nog een keer aanbellen, en voor een gesloten deur blijven staan. Ja, wat doen we? Nogmaals aanbellen in de hoop dat ze t horen of toch maar op zoek naar een taxi die ons naar de kamer van Paul brengt? Gelukkig hebben we die optie, anders sta je daar; in een wildvreemde stad, middenin de nacht. Dus weer op zoek naar een taxi. De taxi die we aanhouden ruikt naar wiet en het blijkt dat onze chauffeur het zelf kweekt. We krijgen zelfs een klein beetje gratis om te proberen! En we zijn thuis, we kunnen slapen. De volgende ochtend besluiten we om na het ontbijt, terug te gaan naar de airbnb om onze spullen op te halen en de rest van de dagen bij Paul te slapen. Nu maar hopen dat er iemand thuis is. Omdat er geen wifi was in de kroeg, hadden we het bericht van onze host pas gezien toen we al thuis waren. Ze waren niet thuis, maar hadden de sleutel verstopt in de boom. Ga maar zoeken in het donker!
Maar misschien zou de sleutel er nu nog wel liggen, en anders bellen we maar bij iemand anders aan. Als we voor de deur in de bomen zoeken en ondertussen aanbellen, beseffen we dat er en geen sleutel is en niemand thuis. En nu? Gelukkig komt er een oude Spaanse dame net terug van de boodschappen en na wat uitleg, gelukkig kan Paul Spaans, mogen we mee naar binnen. We pakken onze spullen en laten de sleutel van de bovendeur in de brievenbus. Zo dat is ook weer geregeld.
En dan kunnen we de stad gaan ontdekken. Via openbare gemeente liften naar boven om een prachtig uitzicht te hebben over de stad. De zon schijnt, de hemel strakblauw! Heerlijk! Na het mooie uitzicht gaan we met de metro naar het centrum, lopen door de straten van Barcelona, waar ieder gebouw en iedere rotonde is versierd. Mooie architectuur en fonteinen. Wat is Tilburg dan toch maar een saaie stad! We lopen langs Cash Batlo, waar een hele rij toeristen in de rij staan om dit huis van Gaudi te bezoeken. Wij lopen verder naar La Pedrera, ook een ontwerp van Gaudi. Heel erg mooi om te zien en door heen te wandelen, ondanks de groepen Japanners, Duitsers en zoveel andere toeristen. Maar ach, dat zijn wij nu ook.
Als afsluiting van de sightseeing van de dag gaan we richting strand waar het tegen zessen nog steeds druk is met locals en toeristen. Mensen zijn aan het zwemmen zoeken naar metaal, of spelen volleybal. Wat een leuke bedrijvigheid en wat een leuke eerste dag!
Als we zijn aangekomen worden we netjes ontvangen door onze host en haar dochtertje. Het appartement is pas vernieuwd en het is nog aardig leeg; ze wonen er nog maar een maandje. De slaapkamer voor ons bevat een stapelbed, wat we eerlijk gezegd niet hadden verwacht, maar ziet er netjes uit. We laten onze spullen achter en gaan op zoek naar wat te eten en drinken. De host heeft nog geen sleutel van de deur beneden, dus met de instructie om gewoon aan te bellen als we thuis komen vertrekken we richting metro. Ook hier veel levendigheid, mensen onderweg naar huis of naar de stad.
We vinden een tapastentje en hebben heerlijk gegeten onder t genot van een biertje. Een paar deuren verder zit een kroeg met live muziek waar we nog wat gaan drinken. Het is er gezellig druk, de muzikanten spelen country muziek en de mensen, veelal locals, zingen mee. Gezellig sfeertje! We drinken wat bier, en als het volgende bandje begint te spelen, moet er toch wel gedanst worden. Salsa, merengue; ik ben blij! De locals zijn erg vriendelijk en dansen, lachen en drinken. Als de muziek stopt, is het al tegen drieën en wordt het tijd om een taxi te zoeken. Deze brengt ons door een slapende stad naar de airbnb, waar we aanbellen, en nog een keer aanbellen, en voor een gesloten deur blijven staan. Ja, wat doen we? Nogmaals aanbellen in de hoop dat ze t horen of toch maar op zoek naar een taxi die ons naar de kamer van Paul brengt? Gelukkig hebben we die optie, anders sta je daar; in een wildvreemde stad, middenin de nacht. Dus weer op zoek naar een taxi. De taxi die we aanhouden ruikt naar wiet en het blijkt dat onze chauffeur het zelf kweekt. We krijgen zelfs een klein beetje gratis om te proberen! En we zijn thuis, we kunnen slapen. De volgende ochtend besluiten we om na het ontbijt, terug te gaan naar de airbnb om onze spullen op te halen en de rest van de dagen bij Paul te slapen. Nu maar hopen dat er iemand thuis is. Omdat er geen wifi was in de kroeg, hadden we het bericht van onze host pas gezien toen we al thuis waren. Ze waren niet thuis, maar hadden de sleutel verstopt in de boom. Ga maar zoeken in het donker!
Maar misschien zou de sleutel er nu nog wel liggen, en anders bellen we maar bij iemand anders aan. Als we voor de deur in de bomen zoeken en ondertussen aanbellen, beseffen we dat er en geen sleutel is en niemand thuis. En nu? Gelukkig komt er een oude Spaanse dame net terug van de boodschappen en na wat uitleg, gelukkig kan Paul Spaans, mogen we mee naar binnen. We pakken onze spullen en laten de sleutel van de bovendeur in de brievenbus. Zo dat is ook weer geregeld.
En dan kunnen we de stad gaan ontdekken. Via openbare gemeente liften naar boven om een prachtig uitzicht te hebben over de stad. De zon schijnt, de hemel strakblauw! Heerlijk! Na het mooie uitzicht gaan we met de metro naar het centrum, lopen door de straten van Barcelona, waar ieder gebouw en iedere rotonde is versierd. Mooie architectuur en fonteinen. Wat is Tilburg dan toch maar een saaie stad! We lopen langs Cash Batlo, waar een hele rij toeristen in de rij staan om dit huis van Gaudi te bezoeken. Wij lopen verder naar La Pedrera, ook een ontwerp van Gaudi. Heel erg mooi om te zien en door heen te wandelen, ondanks de groepen Japanners, Duitsers en zoveel andere toeristen. Maar ach, dat zijn wij nu ook.
Als afsluiting van de sightseeing van de dag gaan we richting strand waar het tegen zessen nog steeds druk is met locals en toeristen. Mensen zijn aan het zwemmen zoeken naar metaal, of spelen volleybal. Wat een leuke bedrijvigheid en wat een leuke eerste dag!
