Update

5 juni 2017 - Montañita, Ecuador

Gisteren leek het even wat beter te gaan. Wel diarree maar geen krampen. Ik moest even het stadje in om water te halen, nog wat biscuitjes en bananen en kwam een bekende tegen die me uitnodigde voetbal te kijken. Ik ben niet echt een voetbalfan, maar alles is beter dan weer alleen op mijn kamer te zitten. En op dat moment ging het goed. Hij besteld een biertje en ik een cola, maar wat had ik graag een biertje gelust. Hoort toch een beetje bij voetbal kijken. Tijdens de wedstrijd moet ik 2 x naar het toilet maar aangezien ik niet hoef te rennen en zelfs kan wachten op de mevrouw die ik om toiletpapier heb gevraagd, vind ik dat het best goed gaat. Maar ik merk dat het na de wedstrijd genoeg is geweest. En met enige tegenzin, omdat ik me niet zo wil voelen, loop ik naar huis.
Ondanks alle berichtjes op mn blog en Whatsapp, kan ik je vertellen dat het best wel eenzaam voelt om ziek te zijn in een vreemd land. We hebben wel wat mensen leren kennen maar vaak is dat natuurlijk alleen voor de leuke momenten. Netflix houdt me in ieder geval bezig.
Die avond heb ik weer krampen en lig in de foetushouding in mn bed. Ik val wel in slaap, dus ergens is het opgehouden.
In de ochtend sta ik op en voel me redelijk. Ik douche me, helaas met een koude douche en ga nog even wat rusten voordat ik naar het stadje wandel om ORS te halen bij de apotheek, wat water en wat bananen. En dan is mijn rechteroog ook nog eens flink aan het tranen en een beetje opgezet. Dus ipv lenzen in te doen loop ik met mn bril naar de stad. Ik ben al een kluns soms, maar met mn bril nog iets meer. Aangezien ik het niet gewend ben om deze buitenshuis op te hebben. Had ik de vorige dagen nog last van mn buik bij het lopen, valt het vandaag wel mee. Gaat het dan toch iets beter? Zonder te vallen of te struikelen door mn bril, maar met het gevoel dat iedereen me aan kijkt vanwege mn bril, ga ik langs bij de apotheek, de bakker, bestel twee empenada's en haal nog wat water en bananen. Dan ga ik snel weer naar huis. Eet mn empenada's en val dan in slaap. Ik wordt wakker van de krampen en hoop dat het snel overgaat. Slinger mijn Netflix maar weer aan voor wat afleiding en hoop maar dat het snel morgen is en dat er iets uit het bloedonderzoek komt. Ook willen ze graag mijn urine onderzoeken, maar ik heb geen idee of ik daar een bekertje krijg of dat ik die moest kopen. En ochtend urine schijnt toch het beste te zijn. Dus heb ik nu een 1 liter fles waar water in zat klaar staan, en hopelijk lukt het me om in dat kleine gaatje te plassen zonder mijn handen onder te plassen. Maar ik wil antwoorden in ieder geval!
Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

5 Reacties

  1. Jeroen Stuifmeel:
    5 juni 2017
    Beterschap meis, ik kan me goed voorstellen hoe eenzaam dat soms voelt.
  2. Vorstenbosch Martin:
    5 juni 2017
    En Mireille hoe is het nu met je. Ben je al wat meer te weten gekomen? Ik hoop dat je vlug opknapt.
  3. Connie:
    5 juni 2017
    Ha , jee veel beterschapjes, hoop dat je snel weer opknapt
  4. Jeanne Gabriels.:
    5 juni 2017
    Wat vervelend voor je het allerbeste voor je en beterschap voor je.Dat je snel iets meer te weten komt.
    Toitoitoi.
  5. Anja:
    6 juni 2017
    Beterschap