Montañita, Ecuador

17 juni 2017 - Montañita, Ecuador

Na bijna vier weken in Montañita is het tijd om verder te gaan. In deze vier weken is er veel gebeurt en heb ik veel geleerd over mezelf en andere mensen. Hoe het is om ziek te zijn in een vreemd land, zonder echt mensen om je heen te hebben die je helpen. Om in een ziekenhuis 5 uur te moeten wachten omdat je niet de woorden hebt om te vragen hoe lang je nog niet wachten. Maar dan zie je gelukkig ook dat mensen wel in staat zijn je te helpen. Gelukkig is het allemaal goed gekomen en heb Ik nergens last meer van.
Hier heb ik heb gezien en meegemaakt hoe de mensen leven en rond moeten komen met een klein salaris. En hierdoor soms gebruik maken van de 'rijke' touristen. Altijd willen ze wel wat van je, is het niet iets verkopen dan is het wel een sigaret of een biertje. Ik heb dus geleerd nee te zeggen. Maar ik ga dit plaatsje missen. Ik heb veel mensen leren kennen en altijd kom je wel iemand tegen op straat om een praatje te maken. De vele honden en katten op straat die zelfs in de restaurants en bars komen en wat aandacht willen. Zelfs de vele grillios die zo lomp zijn dat ze wanneer ze vliegen op elk gewenste plek landen, en soms zelfs op je of in je haar. Het strand met de vele surfers, dat blijft leuk om te zien, de mensen op straat die proberen hun zelfgemaakte sieraden te verkopen om verder te kunnen reizen. Het kopen van een grote fles bier en deze delen met de mensen met wie je bent. In Nederland zou dit heel raar zijn, hier is het de normaalste zaak van de wereld. Het dansen op mn blote voeten.
Mijn huis hier, een kamer voor mezelf waar ik de tijd had om mn backpack uit te pakken. Niet te hoeven wachten op de douche of wc.
Ik ga weer terug naar waar mijn avontuur begon, Cartagena. Ja, voor de derde keer. Maar deze keer is het omdat ik graag naar de San Blas wil gaan om zo verder te reizen in Centraal Amerika. Ik heb dit besluit genomen omdat ik last heb van de hoogte en Peru en Bolivia liggen beiden ver boven zee niveau. Het is niet dat ik er nooit naar toe wil, maar voor nu is het Centraal Amerika. Ach, ik heb nog tijd genoeg.

7 Reacties

  1. Annie Hekker:
    17 juni 2017
    Fijn dat je weer helemaal beter bent have fun
  2. Mirjam:
    17 juni 2017
    Op naar nieuwe avonturen! Ik ben benieuwd.. Fijn dat je je weer goed voelt
  3. Jeanne Gabriels.:
    17 juni 2017
    Fijn dat het weer OKÉ is met je.
    Luister goed naar je lichaam wijs besluit genomen geniet ervan.Dikke knuffel.
  4. Jeanne:
    17 juni 2017
    Ja. Gelukkig dat je je weer beter voelt.
    Ziek zijn is nooit leuk maar al helemaal niet in een vreemd land zonder familie en vrienden en een taal die je nog niet goed genoeg kent.
    Voor nu weer een hele fijne reis en tot horens.
    Mam ♡♡
  5. Vorstenbosch Martin:
    18 juni 2017
    Fijn dat je je weer beter voelt. Goede reis en geniet er van.
  6. Dennis Kock:
    20 juni 2017
    Hallo Mireille.
    Ik zal me even voorstellen, want wij kennen elkaar niet geloof ik.
    Mijn naam is Dennis en ik volg je min of meer bij toeval op Istagram.
    Vanochtend werd ik om 5 uur wakker en zag een melding op mijn telefoon dat ene Mireille sinds lange tijd iets gepost heeft.
    Zo kwam ik op jouw reisblog.

    Ik las je verhaal over Colombia en kon niet stoppen. Jij doet precies waar ik van droom.

    Ik heb al veel landen bezocht: oa Taiwan, Maleisië, Korea, Australië (3x), Tanzania, Zuid-Afrika, Mexico, Honduras, Guatamala, Soms alleen (backpakken), vaak met mijn ex-vrouw.

    Geweldige mensen leren kennen.
    Ik las dat jij Aziatische landen toffer vindt dan bijv het duurdere georganiseerde Australië. Zoals je ziet hield ik meer van Australië. Wat ik je wil vertellen is dat jij mij enorm hebt geïnspireerd.
    Ik ben van plan je te volgen en weg te dromen bij jouw prachtige verhalen.
    Ik ben aan het sparen voor mijn volgende trip. Het is alleen de vraag hoe ik dit in ga vullen.

    Ik wil heel graag naar Columbia, Jamaica en Patagonië, maar ik heb een 2ling van 7 jaar , 2 meiden en een ex vrouw met een fijne ouderschapsregeling dus ik kan niet zomaar weg.

    Nu ik er over nadenk is het best te passen in mijn leven. Een kwestie van overleggen, mijn ouders strikken als oppas, mijn baan opzeggen en gaan.

    Halverwegen 2018 heb ik genoeg centjes om op wereldreis te gaan. Ik heb geen vriendin dus niemand die me kan tegenhouden, behalve mijn ex-vrouw.

    Een ouderschapsplan is vastgelegd bij wet en ik ben hiermee verplicht mijn kinderen elke maandag op dinsdag hier te hebben en om het weekend.

    Gelukkig kunnen mijn ex-vrouw en ik prima door 1 deur en we hebben geen ruzie. Ze is heel relaxed.

    Dus. De vraag is. Kunnen mijn meiden (7), een jaar zonder hun papa.

    Heel veel plezier en geniet!

    Take care,

    Dennis
    (den de pianoman op fb)
  7. Dorien Huinink:
    22 juni 2017
    Gelukkig ben je weer de oude!!! Goede reis verder en veel plezier met veel leuke avonturen!!

    Saludos, Dorien