Jardin

Vanuit Salento gaan we met een minivan richting Riosucio. Ongeveer 4 uurtjes door de bochtige bergen. Eenmaal aangekomen in het kleine plaatsje Riosucio vragen we naar de mogelijkheden om naar Jardin te geraken. We hebben verschillende opties: een minibus die om half drie vertrekt, een taxi die nu kan vertrekken of een chiva die ook om drie uur vertrekt. We besluiten om de chiva bus om drie uur te nemen, want die zou het er minst lang over doen. Dus gaan we op zoek naar een plekje voor de lunch en lopen we wat rond om de tijd te doden. 
Als het half drie is komt de chiva

bus binnen gereden en wordt deze volgeladen met zakken, tassen en kartonnen dozen. De bus is bij lange na niet vol en we kiezen een plekje voor in de bus uit. De bus is open aan de zijkant, met lange banken. Als de bus is volgeladen, gaan we op weg. De weg die we nemen is de bergweg, niet geasfalteerd en dus erg hobbelig. Maar met prachtige uitzichten. 

De bus maakt een aantal stops om de spullen die in Riosucio zijn ingeladen af te geven. De huizen die we tegen komen staan in de middle of nowhere. Het zijn allemaal zogenoemde finca's, boerderijen. Ze verbouwen er bosbessen en tomate de arbol (een soort tomaat). Het is er prachtig maar wel erg moeilijk om ergens te geraken zonder eigen vervoer. Na ongeveer 3,5 uur hobbelen kunnen we Jardin zien liggen. Een klein plaatsje tussen de bergen. Het telt ongeveer 14.000 inwoners en ligt op een hoogte van 1750 meter. We gaan op zoek naar een plaats om te slapen en wat te eten en dan is het bedtijd.
De volgende dag besluiten we het rustig aan te doen. We gaan wat wandelen in de buurt van Jardin en uit zoeken hoe we richting de waterval in de grot moeten komen. Onderweg komen we een hond tegen die zo blij is om ons te zien, dat hij de hele weg met ons meeloopt. De bananenplantages met daartussen de koffieplanten, de bergen in de achtergrond, het stadje die je van boven kunt zien; wat is het hier toch prachtig. Dan komen we een klein winkeltje tegen met daarvoor een oudere man met gitaar. We worden hartelijk welkom geheten en dan pakt ie zijn gitaar weer op en begint te spelen en zingen. Wat een mooi moment zo daar in de bergen. 

Dan gaan we weer verder richting de kabelbaan. Er is een oude kabelbaan met een karretje dat lijkt op een tuinhuisje. Dat is gemaakt door een local die boven op de berg was gaan wonen en gemakkelijker spullen wilde vervoeren. En nu is het een toeristenattractie. Aan de andere kant van het stadje is er nog een kabelbaan, een nieuwe, maar die doet het al meer dan een jaar niet meer. Misschien is de oude techniek toch nog niet zo gek. 

De hond gaat met ons mee in het tuinhuisje aan de kabel en er zit nog een hond in die gezellig met ons mee gaat. Als we beneden aankomen gaan we op zoek naar iets te eten en hebben we geluk, want zodra we binnen zitten, begint het te regenen. We eten wat en besluiten na de regen richting de andere kant van het stadje te lopen.  Ook hier is het prachtig. Een onverharde weg loopt naar boven, met wat hotels en hostels, een restaurantje met prachtig uitzicht. De rivier en een waterval.