Ups and downs
23 augustus 2017 - Bocas Del Toro, Panama
Het is alweer bijna 7 weken geleden dat ik hier naar toe gekomen ben. Een paradijsje om te zien, door de prachtige omgeving. Alles wat je wil doen is in de buurt. Lekker eten, duiken, surfen, zwemmen, fietsen en nog zoveel meer.
In het hostel is het een komen en gaan van gasten die in korte tijd vrienden worden en waar je weer afscheid van moet nemen. Dat hoort helaas ook bij het leven van een reiziger. Daarnaast zijn er problemen met de immigratiedienst; op dit eiland zijn er vele vrijwilligers werkzaam of in dienst. En dat mag dus niet, want zo stelen wij de banen van de lokale bevolking. Overal zie je dus nu de locals aan het werk en merk je dat de service minder is. De locals houden niet zo van werken op een enkeling na natuurlijk. Voor degene die gepakt worden wacht een dag of nacht in de cel en wordt er je visum en paspoort gecheckt. Degene die je in dienst heeft, moet een boete betalen die op kan lopen tot $1000,-. Dus wat wij nu doen is wachten tot ze hier op duiken en rondhangen in het hostel in plaats van achter de receptie. Snel in en uitchecken van de gasten.
Verder hebben we vele goede dagen met zon maar ook vele dagen met bewolking en regen. Iedere dag weer een verassing. Maar de feestjes blijven iedere dag weer bestaan, de mensen op straat die je groeten of iets tegen je zeggen, de locals die je kennen, de busjes, taxi's, de toeristen die komen en gaan.
Mijn visa is nog vier weken geldig, dus ik moet gaan bedenken wat ik wil gaan doen. Al eerder verder reizen, of toch het einde van mn visa bereiken. Maar ach, ik heb de tijd en leef van dag tot dag.
In het hostel is het een komen en gaan van gasten die in korte tijd vrienden worden en waar je weer afscheid van moet nemen. Dat hoort helaas ook bij het leven van een reiziger. Daarnaast zijn er problemen met de immigratiedienst; op dit eiland zijn er vele vrijwilligers werkzaam of in dienst. En dat mag dus niet, want zo stelen wij de banen van de lokale bevolking. Overal zie je dus nu de locals aan het werk en merk je dat de service minder is. De locals houden niet zo van werken op een enkeling na natuurlijk. Voor degene die gepakt worden wacht een dag of nacht in de cel en wordt er je visum en paspoort gecheckt. Degene die je in dienst heeft, moet een boete betalen die op kan lopen tot $1000,-. Dus wat wij nu doen is wachten tot ze hier op duiken en rondhangen in het hostel in plaats van achter de receptie. Snel in en uitchecken van de gasten.
Verder hebben we vele goede dagen met zon maar ook vele dagen met bewolking en regen. Iedere dag weer een verassing. Maar de feestjes blijven iedere dag weer bestaan, de mensen op straat die je groeten of iets tegen je zeggen, de locals die je kennen, de busjes, taxi's, de toeristen die komen en gaan.
Mijn visa is nog vier weken geldig, dus ik moet gaan bedenken wat ik wil gaan doen. Al eerder verder reizen, of toch het einde van mn visa bereiken. Maar ach, ik heb de tijd en leef van dag tot dag.
