Peru roadtrip

22 juli 2018 - Cusco, Peru

Samen met Simona vertrekken we naar het vliegveld en daar moeten we afscheid nemen, wat altijd het minst leuke is van reizen. Maar we gaan elkaar misschien nog zien.

Ik vlieg richting Lima, Peru. Eigenlijk heb ik nog niet zo heel veel research gedaan over Peru. Op het vliegveld in Costa Rica had ik bedacht om eerst richting het noorden te gaan, Mancora en dan langzaam af te zakken, aangezien ik toch de tijd heb. Een busticket geboekt en een Airbnb om voor een weekje in het noorden aan het kustplaatsje te verblijven. Maar zoals je al raad, ook deze keer liep het anders. Ik kom aan in het hostel en leer daar drie jongens kennen, twee Nederlanders en een Canadees. Zij zijn vanaf Canada met een 4 wheel drive op weg naar het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika. Ze nodigen mij uit om de volgende dag iets mee te gaan eten en dan wat te gaan drinken, omdat het de verjaardag is van 1 van de jongens. En die dag ontstond het plan om met hen mee te gaan reizen. Eerst maar eens kijken of ik het busticket en de Airbnb kosteloos kan annuleren, wat het geval bleek te zijn. Dus ipv naar het noorden zijn we de volgende dag met z'n vieren richting Huacachina gereden. Dit is een woestijn gebied in Peru met een oase. De oase is een meer die er altijd al is geweest, maar door de komst van vele toeristen is het plaatsje nu niets anders dan hotel en winkel of restaurant. Daarnaast ook best wel vies, maar goed, wij hoeven hier niet te verblijven aangezien we gaan camperen in de woestijn. Eén van de jongens heeft in Qatar gewoond en is daarom bekend met het rijden in woestijnen. Soms toch best wel spannend als de auto schuin hangt en door het losse zand banjert en je niets kan doen. Maar wat een prachtige omgeving! We zoeken een mooie plek op om ons kamp op te slaan en dan is het tijd om te eten en daarna een kaartspelletje en een biertje. 

De volgende ochtend zitten we in een wolk en rijden we richting het dorpje om de finale van het WK te kijken en de tent te laten drogen, voordat we richting de Nazca lijnen vertrekken. Het landschap is wederom prachtig. Aangekomen bij de Nazca lijnen, gaan we naar het uitkijkpunt. Daar is echter niet heel veel te zien, maar met de drone, kunnen we het toch zien. Totdat de bewaker komt vertellen dat dat niet mag, en al het materiaal gewist moet worden want anders wordt de politie erbij gehaald. We pakken de drone dus weer in en gaan weer verder. We zoeken een kampeerplaats net buiten Nasca. 

De volgende dag gaan we richting hotsprings in Chanuanca en we overnachten in Ambacay. Omdat het al laat is en donker besluiten we een hotel te nemen. De hotsprings waren heerlijk, want het weer is flink verandert sinds de woestijn. Aardig koud begint het al te worden. Het is ten slotte winter hier. De droogte hebben we achter gelaten en de bergen zijn nu groen, en als we de hoogte in gaan zien we de eerste sneeuw. De omgeving is wederom prachtig en zo divers in de aantal dagen dat we op pad zijn, echt heel bijzonder. Omdat we kaartjes hebben voor Machu Picchu op de 18de moeten we het tempo hoog houden. En dus lange dagen in de auto. 

Dinsdag rijden we richting Machu Picchu. Het startpunt van een bezoek aan Machu Picchu is Aguas Calientes, bereikbaar met trein, kaartjes zijn ongeveer $200,-. Aguas Calientes is een klein plaatsje, dat inmiddels is gegroeid sinds de jaren '90, ivm de steeds groter wordende groep toeristen die Machu Picchu willen bezoeken. Omdat wij het low budget doen, rijden wij met de auto naar Santa Theresa, van waaruit de trein vertrekt, ook wel Aguaviaducta genoemd. We parkeren de auto voor de nacht, maken nog wat pasta en dan vertrekken we in het donker voor een toch van 10 km langs de treinrails. Ik als relatief kleine dame met drie lange mannen op pad die er stevig de pas erin hebben en dan in het donker. Op een gegeven moment gaan ze zo snel dat ik ze naroep dat ik ze wel in Aguas Calientes zie. Daarop houden ze een beetje in. Het is namelijk niet geheel relaxt om in het donker te moeten lopen en geen idee wat je tegen kunt komen en dat in je eentje te moeten doen. Als we bij het plaatsje aangekomen zijn, kan ik gelukkig op mijn eigen tempo gaan lopen, want er zijn mensen en er is licht! Twee uur over 10 km, niet slecht gelopen. We gaan naar het hostel, checken in en gaan dan nog een hapje eten. De volgende dag gaan de mannen voor de eerste bezichtiging van Machu Picchu. Ik heb de tweede tijd, omdat er geen andere kaartjes meer waren. Heel eerlijk gezegd vond ik het wel even fijn om 'me'-time te hebben. Dus in de ochtend ben ik rustig aan opgestaan, gedoucht, gegeten en daarna ben ik gaan pinnen en alvast een kaartje voor de bus gekocht. Er zijn namelijk twee manieren om naar de entree te gaan. Lopend wat ongeveer 1,5 uur is en met heel trappen omhoog of met de bus. Hier rijden ecologische bussen op gas die je naar boven brengen. Je kan kiezen voor heen en terug of heen/terug. Wanneer ik ben uitgecheckt, ga ik richting de rij van de bus en wanneer de vrouw mijn uitgeprinte kaartje van Machu Picchu ziet, zegt ze tegen mij dat dit niet het goede is en dat ik het uit moet laten printen. Oke, ik loop dus naar het verkooppunt van de tickets en zie een lange rij staan. Oke, prima, ik heb nog de tijd, het is nog vroeg. Na ongeveer drie kwartier ben ik aan de beurt en zonder problemen wordt mijn ticket uitgeprint. Oke, nu kan ik richting bus. Wanneer ik ernaar toe loop zie ik dat de rij aanzienlijk is gegroeid. Er lijkt geen einde aan te komen. En als ik uiteindelijk bij het einde kom, heb ik het geluk dat ik net op tijd was, aangezien er daarna nog veel meer mensen aankwamen. Ongeveer een uurtje in de rij, de bussen gaan iedere 10 minuten dus dat gaat best wel snel. En dan ben ik bij de entree, waar gidsen me vragen of ik ze mee wil hebben, maar ik loop zelf naar binnen. Het is erg groot en indrukwekkend om daar te lopen. Er zijn verschillende verklaringen voor deze stad, maar niemand weet zeker wat de reden is geweest. 

De mannen waren al klaar en het ziet er even naar uit dat ik alleen langs de treinrails moet gaan wandelen. Maar gelukkig hebben ze toch nog even het geduld om op me te wachten. En als we beginnen te lopen, begint het ook te regenen helaas. Dus ook nu zit de pas er weer stevig in. Op het laatste stuk springt er een blaar kapot op mijn hiel wat het onmogelijk is om met mijn schoenen aan verder te lopen, dus besluit ik op mn sokken verder te gaan. Gelukkig was het daar nog even droog gebleven. Na de tocht gaan we richting hotsprings, die erg in trek zijn bij al de bezoekers van Machu Picchu. Erg warm zijn ze niet, en na een tijdje heb ik het wel gezien. Dus ik wacht tot dat de mannen uitgebadderd zijn en dan gaan we een plekje zoeken om te kamperen. Naast een rivier, en dichtbij de weg. Het regent de hele nacht, en gelukkig is het in de ochtend daarna een beetje zonnig en kan de tent drogen voordat ie weer ingevouwen dient te worden. En dan rijden we richting Cusco. 

Ik had al besloten om de mannen achter te laten aangezien ik weinig tijd had om te kunnen werken en het in zo'n snel tempo gaat het reizen. En het was duidelijk dat ze mij misschien ook niet meer mee wilden hebben. Aangezien we in het hostel in Cusco in een party hostel zaten, en er meteen op zoek werd gegaan naar ander damesgezelschap. Aangezien ik gewoon als vrienden ben meegegaan, wat niet helemaal op prijs werd gesteld kom ik dus nu achter. De avond is best prima, maar veel drank. De volgende dag ga ik richting t centrum, terwijl de mannen nog in bed liggen en besluit om na deze nacht een andere verblijfplaats te zoeken. Op het plein kom ik in gesprek met een man die tours verkoopt en mij uiteindelijk een ander hotel showt en trakteert op lunch. Die avond gaan we ergens wat eten en naar een discotheek. Daar was ik de enige gringa, zoals ze ons toeristen noemen. wat voor mij het zoveel leuker maakt dan tussen de toeristen te staan die minstens 10 jaar jonger zijn en alleen maar willen zuipen en neuken. De beveiligingsman die er werkt houdt een extra oogje op me, en zorgt ervoor dat ik veilig in een taxi naar huis kan. Mijn gezelschap was namelijk naar een andere bar gegaan en daar had ik niet zo'n zin in. De volgende dag mijn spullen gepakt en nu heerlijk in een privé kamer voor dezelfde prijs als het hostel even bijkomen. En ik moet zeggen dat ik toch ook wel weer voel dat ik nu 3200m boven zeeniveau ben. 

Wat ik hierna ga doen, ben ik nog niet helemaal over uit. Verder richting het zuiden is het steeds kouder, en ik moet zeggen dat ondanks dat ik gekampeerd heb en zo geld zou hebben moeten bespaard, het toch aardig hard gaat met mn budget. 

Foto’s

3 Reacties

  1. Vorstenbosch Martin:
    22 juli 2018
    Eindelijk weer een lang verhaal zodat we kunnen lezen wat je allemaal meemaakt. De ervaring van de Machu Pichu nemen ze hier meer af en je had in iedergeval mee zocht als die gasten uit 'Helemaal het einde'. Veel plezier verder en pas goed op je zelf
    Lianen en Martin
  2. Mieke jansen:
    22 juli 2018
    Ja fijn om weer eens een langer reisverhalen te kunnen lezen, mooi daar denk ik, maar wil je alsjeblieft iets meer en beter gaan opletten met wie je allemaal meereist , je bent oud genoeg , maar ik wil het je toch nog even mailen, heel veel plezier nog en goed uitkijken , groetjes Mieke
  3. Anja:
    24 juli 2018
    Weer ve errl mooie dingen gezien!!
    Weer leuk om te lezen wat je hebt gedaan en meegemaakt!
    Groetjes Anja 😘